Woestijn, rituele lijkverbrandingen en wat niet meer..

Ik ben in Calcutta. De naam waarbij ik vroeger altijd een beetje moest grinniken. Toen ik tien was en de wererldtopografie uit m'n hoofd moest leren. Wat een wereldstad! Bruno, een fijn persoon die ik in McLeod Ganj heb ontmoet, laat me de stad zien. Hij werkt in de ochtend met stervende daklozen waaar er helaas een heleboel van zijn in deze gigantische stad. Na de lunch rondhobbelen, chillen in een parkje, koffie, vanavond koken en een film met andere vrijwilligers hier. Helemaal goed!

Ik heb erg veel gereisd de afgelopen twee weken. Na mijn drieweekse verblijf in het noorden en een enigszins sip afscheid naar de woestijn in het westen van Rajasthan vertrokken. Maar het eind van het iets is ook altijd weer het begin van iets moois: de woestijn is fan-tas-tisch. Dat wil zeggen toen ik er eenmaal was. Na een bus die niet bleek te gaan waardoor ik m'n trein niet kon halen en uiteindelijk in een lokale bus (14uur!) naar Delhi eindigde. Met z'n drieen naast elkaar. Een Tibetaanse jongen slapend op m'n schouder, een Indier aan de andere kant. En 1.80 Eddie in het midden. M'n geluk kon niet op.

Na nog 20 uur in een trein uiteindelijk in Jaisalmer aangekomen. Heerlijk stadje! Twee dagen lang op een kameel door de woestijn gedoold. Magisch. Slapen in de woestijn is onbeschrijfelijk. De sterrenhemel is zo vreselijk helder. Ik wilde het liefst slapen met m'n ogen open. Wat niet is gelukt. Wakker worden met de opkomende zon. Lunchen onder een boom met daarna een heerlijke siesta. Echt genieten!

Daarna Jodhpur, alias de Blauwe Stad aangedaan. Kort bezoekje aan Jaipur. Heel leuk om iedereen weer te zien. Fles rum soldaat gemaakt met Rafa. Volgende dag gezelschap van de man met de hamer. Als vanouds;) Na twee nachtjes naar de meest heilige stad van India vertrokken: Varanasi.

Mooi momentje in de trein: Een man die een onderzoekje doet naar het welzijn van de baggage in de Indiase treinen vraagt waar ik vandaan kom. Na m'n antwoord verschijnt er een lach op z'n gezicht. Mensen houden van Holland;) Hij loopt door, maar keert na een uurtje weer terug en komt naast me zitten. Hij steelt doppinda's voor me, en geeft me chai. Hij spreekt geen Engels, dus ik bedank hem met 'namaste' en m'n handen gevouwen voor m'n borst. Hij komt tegenover me zitten, opent mijn raampje iets verder, speelt wat met zijn walkie-talkie (heerlijk 1995). dan staat ie op, geeft me een hand, een aai over m'n bol en een lach van oor tot oor. Dat maakt een mens gelukkig!

Varanasi was super! De lijkverbrandingen minder naar dan het klinkt. De lijken worden door de stad gedragen waarbij er gezongen wordt. Of gebeden, weet ik niet precies. Aangekomen bij de 'ghat' waar de lijken verbrandt worden wordt het dode lichaam ontdaan van de kleding zodat het nog gehuld is in een stuk wit linnen. De oudste zoon, met een kaalgeschoren hoofd, heeft de leiding. Het lichaam wordt op het vuur gelegd, en daarbovenop worden langzaam ook weer meer hout gelegd. Het as gaat naar de familie die het ergens in de Ganges uitstrooit. In Varanasi, maar vaak ook in Haridwar. Alleen babies, zwangere vrouwen en mensen met besmettelijke ziektes gaan regelrecht de Ganges in. wat zorgt voor miljoenen bacterien...!
Andere ervaringen in Varanasi: bezoek aan een Shiva tempel. Mijn God wat een chaos. Knielen, offeren, bidden, mantra's. Iets te veel van het goede. Met een grote witte streep op m'n voorhoofd de tempel weer uitgestuiterd. Om me vervolgens te wagen aan 'paan'. Spuugtabak. Vers klaargemaakt in de smalle steegjes van Varanasi. Smaak van blad, mint, tabak en al die andere dingen die ergens uit een zak werden gevist en die ik in m'n mond moest stoppen. Om vervolgens te spugen. Grote klodders rood spuug. En de uren daarna rood om de lippen en een vuurrode tong. Echt India.

Tijd om te gaan! Heb nog tien minuten om het restaurantje te vinden waar ik met Bruno heb afgesproken. Plattegrond op zak. Gelukkig is de tijd niet zo belangrijk in India...

Veel Liefs!! xxxxx